Qadim zamonda, bir yigit bo'lgan ekan. U bir qizni jonidan ham ortiq sevar edi.Yigit judayam romantik edi hatto unda 1,000ga yetguday sevgi izhorlari bor edi. Shu vaqtlarda u bir kichkina kompaniya yuritardi, kelajagini porloqday ko'rmas edi, lekin u sevgan qizi bilan baxti onlar kechirardi. Kunlardan bir kun qiz yigitga aytidiku u parijga ketayotganin va hech qachon qaytib kelolmasligin... Qiz hatto unga aytidiki ularning kelajak hayotidan hech qanday naf chiqmasligin, va ikkovi ham o'zlarining yo'li bilan umr kechirishni so'radi....Yigitning yuragi parchalangan edi, biroq rozi bo'lmasdan ilojisi qancha edi...afsus... Yigit alamidan ertayu kech tinmayin ishlar edi, o'ziga-o'zi ont ichardi bir kun kelib hayoti yaxshilanishiga... Va nihoyat vaqt o'tgach bu qiyinchiliklari va do'stlarining yordam bilan u o'zining kotta kompaniyasini ochdi.... "Men hech qachon qulamayman." deya o'ziga gapirib qo'yardi. b hammayog'i shallabo bo'lgan edi. Biroq yigit shu zahotiyoq sezdiki bu uning sevgan qizning ota-onasi ekanin. Yigit sekingina moshinasin to'xtatib ularni manziliga yetkizib qo'yishini aytdi. U qizning ota onasi bilishini hohlab hozir butunlay hayoti o'zgarganini aytdi, o'zini yangi kompaniyasi borligini, moshinasi, condosi....U hayotini qayta tiklaganini.... Qizning ota-onasi moshinadan manziliga yetishgach, yigit ularning orqasidan kuzatmoqchi bo'lib ortidan yura boshladi va uning ko'zi sevgan qiziga tushdi, uni qandayin inson rasmga olayotgani sabablik qizning yuzida chiroylik o'ziya yarasha tabassum bor edi. Birdan yigitning ko'zi qizning Yomg'irlik kunlarning birida, yigit yo'lning kotta bir ko'chasida moshina minib ketardi. Uning ko'zi birdan yoshi anchaga borib qolgan juftlik kichkina bir zo'ntik ushagan holda uzoq manzilga ketayotganin ko'rdi. Zo'ntigi bo'lgani bilan ular yomg'irlining bundayin sel bo'lib quyishidan uy ioldidagi 1,000 sevgi xatlari qandayin shishalik vazaga solinganini ko'rdi... Qizning ota onasi yigitni ko'rib qolgach, yigit ularning oldiga kelib haqiqatni bilmoqchi bo'ldi, nimaga qiz unga yolg'on so'zlaganini, Parijga nega ketmaganligini bilmoqchi bo'ldi. Qizning ota onasi birdan ko'ziga yosh olib u hech qandayin Parijga bormaganini aytdi. Qizi rak kasaliga uchraganini unga oshkor qilishdi... Oyisi: "Qizim yuragidan his qilganidi seni bir kun kelib shundayin oyoqqa turib olishingni biroq u o'zining kasalligi bois seni ham azobda qoldirishni hohlamagn edi. Eng yaxshi yo'l deb senga yolg'on gapirishga to'g'ri kelgandi, balkim shunda o'z baxti uchin kurashar deb o'ylagan edi." Qiz yigit bergan 1,000 varaqli sevgi izhorlarini saqlab qolganini sababi esa, agar vaqti soati kelib qiz olamdan o'tguday bo'lsa bularni o'zi bilan olib ketishni hohlagandi. ech tinmayin ishlar edi, o'ziga-o'zi ont ichardi bir kun kelib hayoti yaxshilanishiga... Va nihoyat vaqt o'tgach bu qiyinchiliklari va do'stlarining yordam bilan u o'zining kotta kompaniyasini ochdi.... "Men hech Yigit birdan ko'ziga yosh oldi...Qanchalar qizni o'ylab sog'inch azobida hor bo'lgan edi....Nahotki o'z sevgisi qarshisida tursada unga erisholmasa va qayta uni ko'rish nasib qilmasa...ex qandayin alamli dunyo bu... Qadim zamonda, bir yigit bo'lgan ekan. U bir qizni jonidan ham ortiq sevar edi.Yigit judayam romantik edi hatto unda 1,000ga yetguday sevgi izhorlari bor edi. Shu vaqtlarda u bir kichkina kompaniya yuritardi, kelajagini porloqday ko'rmas edi, lekin u sevgan qizi bilan baxti onlar kechirardi. Kunlardan bir kun qiz yigitga aytidiku u parijga ketayotganin va hech qachon qaytib kelolmasligin... Qiz hatto unga aytidiki ularning kelajak hayotidan hech qanday naf chiqmasligin, va ikkovi ham o'zlarining yo'li bilan umr kechirishni so'radi....Yigitning yuragi parchalangan edi, biroq rozi bo'lmasdan ilojisi qancha edi...afsus... Yigit alamidan ertayu k qachon qulamayman." deya o'ziga gapirib qo'yardi. Yomg'irlik kunlarning birida, yigit yo'lning kotta bir ko'chasida moshina minib ketardi. Uning ko'zi birdan yoshi anchaga borib qolgan juftlik kichkina bir zo'ntik ushagan holda uzoq manzilga ketayotganin ko'rdi. Zo'ntigi bo'lgani bilan ular yomg'irlining bundayin sel bo'lib quyishidan uyib hammayog'i shallabo bo'lgan edi. Biroq yigit shu zahotiyoq sezdiki bu uning sevgan qizning ota-onasi ekanin. Yigit sekingina moshinasin to'xtatib ularni manziliga yetkizib qo'yishini aytdi. U qizning ota onasi bilishini hohlab hozir butunlay hayoti o'zgarganini aytdi, o'zini yangi kompaniyasi borligini, moshinasi, condosi....U hayotini qayta tiklaganini.... Qizning ota-onasi moshinadan manziliga yetishgach, yigit ularning orqasidan kuzatmoqchi bo'lib ortidan yura boshladi va uning ko'zi sevgan qiziga tushdi, uni qandayin inson rasmga olayotgani sabablik qizning yuzida chiroylik o'ziya yarasha tabassum bor edi. Birdan yigitning ko'zi qizning oldidagi 1,000 sevgi xatlari qandayin shishalik vazaga solinganini ko'rdi... Qizning ota onasi yigitni ko'rib qolgach, yigit ularning oldiga kelib haqiqatni bilmoqchi bo'ldi, nimaga qiz unga yolg'on so'zlaganini, Parijga nega ketmaganligini bilmoqchi bo'ldi. Qizning ota onasi birdan ko'ziga yosh olib u hech qandayin Parijga bormaganini aytdi. Qizi rak kasaliga uchraganini unga oshkor qilishdi... Oyisi: "Qizim yuragidan his qilganidi seni bir kun kelib shundayin oyoqqa turib olishingni biroq u o'zining kasalligi bois seni ham azobda qoldirishni hohlamagn edi. Eng yaxshi yo'l deb senga yolg'on gapirishga to'g'ri kelgandi, balkim shunda o'z baxti uchin kurashar deb o'ylagan edi." Qiz yigit bergan 1,000 varaqli sevgi izhorlarini saqlab qolganini sababi esa, agar vaqti soati kelib qiz olamdan o'tguday bo'lsa bularni o'zi bilan olib ketishni hohlagandi. Yigit birdan ko'ziga yosh oldi...Qanchalar qizni o'ylab sog'inch azobida hor bo'lgan edi....Nahotki o'z sevgisi qarshisida tursada unga erisholmasa va qayta uni ko'rish nasib qilmasa...ex qandayin alamli dunyo bu...
![]("/templates/Default/images/moveL.png")
Qadim zamonda, bir yigit bo'lgan ekan. U bir qizni jonidan ham ortiq sevar edi.Yigit judayam romantik edi hatto unda 1,000ga yetguday sevgi izhorlari bor edi. Shu vaqtlarda u bir kichkina kompaniya yuritardi, kelajagini porloqday ko'rmas edi, lekin u sevgan qizi bilan baxti onlar kechirardi. Kunlardan bir kun qiz yigitga aytidiku u parijga ketayotganin va hech qachon qaytib kelolmasligin... Qiz hatto unga aytidiki ularning kelajak hayotidan hech qanday naf chiqmasligin, va ikkovi ham o'zlarining yo'li bilan umr kechirishni so'radi....Yigitning yuragi parchalangan edi, biroq rozi bo'lmasdan ilojisi qancha edi...afsus... 
